De koloniale tijd toelichting
- Japanse inval op Java
maart 1942 en de gevolgen daarvan
- Capitulatie van Japan
15 augustus 1945 en de gevolgen
- Politionele acties 01
oktober 1945 en de gevolgen
- Aankomst in Nederland 24
december 1950
In Nederland heerste een crisis, de mensen hebben geen werk en er was armoede.
Hendrik Ringersma “geb. 27-07-1907 te Oldeboorn” (overgrootvader van verslaggeefster Rika Ringersma en van blogger Hein Ringersma) besloot toen militair te worden voor vijf jaren zowel in als buiten Europa.
Hij koos voor een uitzending naar Nederlands Indië/Indonesië en vertrok op 19-12-1925 aan boord van de “SS Koningin der Nederlanden” vanuit Amsterdam naar Batavia (nu Jakarta), alwaar hij 23-01-1925 aankwam.
Hij diende daar in de Artillerie en trouwde met de Javaanse vrouw Nji Kasinem. Zij waren daar gelukkig en hadden het goed, totdat de oorlog tegen Japan uitbrak.
1942
Op 01 maart 1942 naderden de Japanners Java - de tweede wereldoorlog was al volop aan de gang – er werden grote groepen personen die de Nederlandse nationaliteit bezeten door de Japanse bezetter gevangen genomen en in kampen opgesloten zowel burgers als militairen.
Vrouwen en kinderen apart en jongens van een bepaalde leeftijd bij de mannen.
Zij die “buiten” het kamp verbleven werden aan hun lot overgelaten, verstoken van enige hulp en leefden in erbarmelijke omstandigheden.
Het gezin Ringersma (moeder met 8 kinderen) verbleven in de bergen in Tjinoenoek*.
Hendrik Ringersma werd krijgsgevangen genomen en geïnterneerd in kampen op Java in Bandoeng, Batavia en Tjilatap (helemaal ten zuiden van Java) en tewerkgesteld aan de beruchte “Birma spoorweg”, van 08-03-1942 tot 12-11-1945.
- Voor de capitulatie van
Japan, waarschuwde een goedwillende Indonesiër dat moeder en haar 6
kinderen (2 waren inmiddels overleden bij gebrek aan medicamenten en
van de honger) Tjinoenoek moest gaan verlaten, want onbeschermde
personen met de Nederlandse nationaliteit zouden worden vermoord. Zo
verlieten moeder en de kinderen dit bergplaatsje en kwamen in
Bandoeng aan, waar nog volop gevochten werd.
De oorlog duurde 3,5 jaar. Op 15 augustus 1945 de datum waarop Japan de oorlog opgaf. Niemand wist : wie waar was”, ook niet of familieleden en/of vrienden/kennissen nog leefden. Via-via en door verschillende hulpverleners werd dit bekendgemaakt. Krijgsgevangen kwamen thuis, sterk vermagerd en waar het kan herenigd met de familie. Overlevenden en gesneuvelden werden geregistreerd. De rust scheen te zijn teruggekeerd.
Op 17 augustus – 2 dagen nadat Japan de strijd staakte – proclameerde Soekarno en Hatta (de Indonesische leiding) de onafhankelijkheid van de Nederlandse kolonie.
Bersiaptijd (betekenis: klaar maken voor de strijd)
De Indonesische republikeinse leiders gaven instructies uit om alle Nederlanders als vijand te behandelen en hen te interneren.
Wapens kwamen in handen van de Indonesische vrijheidsstrijders.
Opgezweept door fanatieke volksmenners vielen zij met kapmessen, zelf gemaakte bamboesperen (bamboeroentjings), de weerloze ongewapende Nederlanders zowel in als buiten de interneringskampen aan, ook Indonesiërs die als “Nederlanders” werden aangemerkt.
Het KNIL (Koninklijk Nederlands Indisch Leger) was nog te zwak, om deze weerloze mensen te beschermen, dus deden de jonge Indische jongens dat.
Deze jongens vroegen om hulp aan de aanwezige Engelse soldaten doch kregen te horen, dat zij geen order kregen van hoger hand om hiertegen op te treden.
Uiteindelijk kregen zij hulp uit onverwachte hoek, namelijk van de Jappen en later de Ghurka's (Engelse elite eenheid) en anderen.
Veel mensen werden toen door de extremisten vermoord/afgeslacht.
De strijd tegen deze extremisten en Pemoeda's ging onverminderd door en zij verplaatsten zich – vermomd als boer – naar de dessa's (dorpen) en rijstvelden en terroriseerden zij de bewoners en vielen zij de niets vermoede Nederlandse militairen aan.
Politionele acties, 01 oktober 1945
Het KNIL is inmiddels aangesterkt en de eenheden samengesteld.
Samen met de nieuw aangevoerde Nederlandse militairen (KL”ers) kregen zij de opdracht om alle dorpen en plaatsen in heel het archipel te zuiveren van deze extremisten, dikwijls/vaak ging het er gewelddadig aan toe, vaak werd grof geweld toegepast.
Zie boeken:
- Een stem uit het
volk Generaal Spoor “was legercommandant”/Westerling
- Mijn memoires Kapt.
R.P.P. Westerling
- De Eenling Kapt. R.P.P.
Westerling
- Anjing Nica MWO
s.a.Lapré
- Ned. Indië MWO
s.a.Lapré
1950 – Vertrek naar Nederland
Op 27-11-1950 moest het gezin Ringersma en vele andere gezinnen zich verzamelen in het “I”-kamp in Meester Cornelis (een plaatsje net buiten Batavia).
Na een afscheidsavondje en toespraken werden zij de morgen (28-11-1950) onder begeleiding van gewapende militairen naar de haven Tandjong/Priokgebied gebracht.
Op 28-11-1950 gingen zij aan boord van het “TSS Cameronia” naar Nederland. Aan boord kreeg men “warme kleding” voor als men in Nederland kwamen. Bestaande uit één soort joggingbroek en een Jeager trui zowel voor jongens als meisjes.
24 december 1950
Aankomst in Rotterdam en gelijk werd men per bus naar de plaats van bestemming gebracht, naar diverse plaatsen en verschillende “contract-pensions” ***.
Familie Ringersma werd door familie opgevangen en konden wonen in een bouwvallig dokterswoning. Men kreeg van de Nederlandse regering ook kleding- en meubelvoorschot, die men later in zijn geheel terug moest betalen.
Door de Nederlandse mensen werd men niet zo enthousiast ontvangen maar desondanks waren hun – gerepatrieerden – geruisloos geïntegreerd in de Nederlandse samenleving.
Wij hadden niets, ze kwamen berooid in Nederland aan.
**
Het KNIL (Koninklijk Nederlands Indisch Leger) bestond uit Nederlandse mensen en Ambonezen/Timorezen/Javanen en overige Inheemse bevolking.
***
Contract-pensions zijn pensions die gecontracteerd werden door de Nederlandse regering.
PS.
Nederlanders, die om welke reden dan ook niet naar Nederland wilden en daarna toch spijt kregen, konden alsnog naar Nederland komen (1960-1962). Zij werden “spijtoptanten” genoemd. Er leven in Indonesië nog mensen met de Indonesische nationaliteit, zij worden gediscrimineerd door de Indonesische bevolking.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten